Christendom heeft meer lookalikes dan elvis presley. Ook heb je ook verschillende soorten lookalikes. Zo heb je de jonge gladde elvis en je hebt de oudere behaarde elvis. Je hebt de oudere imitatie-elvis, zoals de rooms katholieke kerk met haar eeuwenoude tradities die beweren de enige echte kerk te zijn, maar van binnen dood en leeg is zoals Elvis in zijn laatste jaren. En zo heb je de jonge imitatie Elvis die hier en daar opduikt en onder het mom van de glorie van God veel kracht en spektakel laat zien wat werkelijk niet meer dan sensatie is. Dezelfde sensatie en enthousiasme bij het publiek zagen we ook toen Elvis zijn eerste heupbewegingen liet zien op het podium.
Er zijn lookalike predikers, ze hebben strakke pakken en veel uitstraling, maar presteren het om een uur achter de preekstoel te staan zonder iets zinnigs te hebben gezegd. De lookalike prediker is vooral goed in grapjes maken, emoties oproepen, schreeuwen, vooral veel herhalen en tussendoor misschien een liedje zingen.
Nee doe mij maar het echte spul, geen imitatie, maar een bijbelgebaseerde kerk die het evangelie centraal heeft staan en zij ogen gericht heeft op de grote opdracht van Jezus, namelijk wereldevangelisatie, discipelen maken in heel de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten