Afsluiting van Darwins sprookjesvertellingen, tijd voor de feiten

Zo ’n tweehonderd jaar geleden was er een man die graag naar dieren keek. Het was een beetje een triest figuur die veel persoonlijke tragedies had doorgemaakt. Zo stierf zijn moeder toen hij zelf nog kind was, en veel van zijn eigen kinderen heeft hij jong zien sterven. Zo zag hij ook de natuur, iets wat wreed en meedogenloos was. Hier kon God toch niets mee te maken hebben? Dus ging hij op basis van die veronderstelling een alternatief bedenken. Dus Charles liet zijn gedachten eens goed gaan, en daar moest dus de waarheid over moeder aarde, iets wat bijna zo ondoorgrondelijk is als God zelf, maar even uitkomen. 1 man, een paar onderzoeken en alles van ontstaan tot ontwikkeling van alle diersoorten is opgelost. Mensen zijn goedgelovige wezens, dat blijkt maar weer.

En zo gaat het vandaag de dag ook. Mensen komen met nieuwe theorieën, die de oude bekende feiten links laten liggen, en buiten die feiten om nieuwe ideeën bedenken. Deze nieuwe theorieën zijn dan ook alleen maar mogelijk, als je de oude feiten buiten beschouwing laat, maar kan in werkelijkheid nooit kloppen. Nieuwe theorieën zoals dat Jezus eigenlijk het verhaal van Julius Ceasar zou zijn. Volgens sommigen breaking news, revolutionair! Dan moet je echter wel feiten negeren zoals het feit dat Jezus en zijn veroordeling door de Joden in de talmoed genoemd wordt, en dus het bestaan van de Joodse Jezus allang heeft bewezen. En zo zijn er nog lijsten van feiten die je wel even achterwege moet laten om de nieuwe theorie tot waarheid om te dopen.

De evolutionist gelooft in een verhaal wat opgeschreven door een man zo’n 200 Jaar geleden wat het ontstaan van de mensen en dieren en de ontwikkeling ervan moet verklaren. En allemaal op basis van een paar exotisch diersoorten die hij zag, wel knap. Wie zegt dat zo’n vogel met blauwe poten eigenlijk niet normaal is en een stadsduif abnormaal? Darwin schreef zijn verslag in een tijd waar men nog geen kennis van wetenschap had zoals vandaag van cellen, bacteriën, dna. Met andere woorden is de evolutietheorie gewoon een achterhaald idee uit het verleden.

En laten we eens eerlijk zijn, toen het universum lang geleden is ontstaan, niemand van ons was erbij. Toen de aarde ontstond, toen al de grote dinosauriërs leefden, niemand van ons was erbij. Maar wij gaan even onderzoek doen naar het ontstaan, en beweren dan te weten hoe het allemaal is ontstaan. Maar dat je een theorie hebt die heel waarschijnlijk is, wil nooit zeggen dat het echt zo is gegaan. Een theorie kan zo logisch zijn als één plus één, maar dat wil nog niet zeggen dat het werkelijk zo gegaan is. Dus ik zou er niet zo goedgelovig van uit gaan dat de evolutietheorie de realiteit is.

Het voornaamste argument van atheïsme is dat men niet in de bijbel gelooft omdat het verhalen zouden zijn die door mensen verzonnen zouden zijn. Ik geloof niet in evolutie omdat het maar een verhaal is wat verzonnen is door ene Darwin, een man die enkel een theologische diploma had tijdens zijn onderzoeken. Mensen die in evolutie geloven en niet in de schepping van God geven vaak aan dat ze zich graag op wetenschappelijke feiten baseren, maar doen dat door de evolutietheorie aan te hangen juist niet. Macro evolutie is nooit waargenomen, heeft geen meetbaar of zichtbaar bewijsmateriaal. Als het waargenomen zou zijn, dan zou de mutatie te snel zijn geweest en alsnog geen evolutie zijn, want evolutie gaat heeel langzaaam.

Wat zijn dan wel de feiten? Laten we er een paar noemen. Zo kent DNA diverse herstelmechanismen om schade aan de DNA te herstellen. DNA kan zich herstellen via directe reversie, base excisie reparatie, nucleotide excisie reparatie, mismatch reparatie, recombinatie. Kortom, DNA is zo gemaakt dat het voldoende in staat is om zichzelf te herstellen. Dit sluit dus ontwikkelingen in DNA uit. Dan is er ook nog het feit dat statistisch gezien 5 miljard jaar nog te weinig tijd is om DNA zover te krijgen om te muteren van een enkelvoudige cel tot aan complexe wezens zoals de mens. Daarbovenop onstaat er nooit nieuwe informatie binnen dna om complexere constructies te maken, dna kan enkel informatie verliezen, wat de mutaties die we wel zien verklaart (dieren en mensen met aangeboren afwijkingen, geen evolutie, wel informatieverlies)

Dan de dateringstechnieken voor het bepalen van de leeftijd van fossielen e.d. Neem bijvoorbeeld Carbon 14 dating, een veelgebruikte techniek. Deze techniek is afhankelijk van de aanwezigheid van C14 in het voorwerp. Daarnaast is de hoeveelheid C14 in de atmosfeer ook aan veranderingen onderhevig geweest wat ook weer invloed heeft op gehad op de oorspronkelijke hoeveelheid C14. Men is het erover eens dat dateringen op basis van C14 ouder dan 40.000 jaar niet meer betrouwbaar zijn.

Verder kennen we de 2e wet van thermodynamica waaruit blijkt dat alles tot chaos neigt en dus niet verbetert. Deze wet is wetenschappelijk getoetst en blijkt in alle opzichten juist te zijn en te werken. Dus het kan nooit zo zijn geweest dat een ‘simpele’ cel een complexer wezen zou worden tot aan waar we nu staan.

Noem de evolutietheorie wat je wil, noem het een idee, noem het een filosofie, noem het een religie, maar noem het alstublieft geen wetenschap. Er zijn teveel gaten, teveel onjuistheden en conflicten met de bestaande feiten, natuurwetten, statistieken en geologische en archeologische vondsten. Het is vooral in geen enkel opzicht waarneembaar. Ben je het er niet mee eens? Onderzoek het zelf, want dat is mijn doel ook. Dat je het zelf onderzoekt en de daardoor dichter bij de waarheid komt. Onderzoek hoe er informatie in dna is opgeslagen, onderzoek de complexiteit van cellen, onderzoek chromosomen. Het is zo complex dat het bijna wonderbaarlijk is.

Hoe zit het dan met alle wetenschappers die deze theorie aanhangen? Zij zijn toch intelligent en zijn het er toch mee eens? Een wetenschapper is iemand die heel veel van een bepaald onderwerp afweet en heel veel onderzoeken op dat gebied doet, meer niet. Hoe weet ik dat? Omdat het merendeel van hen de (macro)evolutietheorie aanhangt wat tenminste iets zegt over het matige gebruik van hun vermogen om intelligent te zijn.